Αλήθεια υπάρχει κάτι στις μέρες μας (έσχατες κατά τον Λόγο του Θεού) που να μην εκπίπτει;
Ακόμα και οχρυσός που κάποιοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους, εκεί που έχει ανωδική πορεία συμβαίνοντας ένα απρόοπτο γεγονός παίρνει την κατιούσα.Μπροστά στο βωμό του χρήματος (μαμωνάς της αδικίας) όλα εκπίπτουν, τίποτα δε μένει σταθερό.Υπάρχει μια συνεχής μεταβολή. Τα πάντα «ρει», όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Οι συγχωνεύσεις έχουν την τιμητική τους με όλες φυσικά τις συνέπειες. Όλος ο κόσμος ανησυχεί - απορεί - αναρωτιέται τι θα γίνει και που θα πάμε. Άραγε δεν υπάρχει κάτι σταθερό που να μην επηρεάζεται - μεταβάλλεται ή να μην υποβαθμίζεται; Μέρα με τη μέρα το λυχνάρι της ελπίδας τρεμοσβήνει. Κάποιος όμως μας διαβεβαιώνει ότι υπάρχει κάτι που παραμένει αναλοίωτο και είναι σταθερό.
Διαβάζοντας το Λόγο Του, που είναι η διαθήκη που άφησε πάνω στη γηγια τον άνθρωπο, μας αναφέρει το εξής στο κεφάλαιο της αγάπης, (Κοριν. ιγ΄8), η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Ας προσέξουμε τη λέξη ουδέποτε.Όλοι γνωρίζουμε την έννοια της. Ποιά όμως είναι αυτή η αγάπη; Πόσα άσματα έχουν γραφτεί, αλλά και πόσες φορές την έχουμε προφέρει με τα χείλη μας, και ιδιαίτερα στο έτερο μας ήμισυ. Αυτή όμως η προαναφερθείσα είναι διαφορετική, γιατί δεν είναι ανθρώπινη, αλλά Θεία. Είναι του Δημιουργού μας. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον,ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον». (Ιωάνν. γ΄16). Είναι κάτι το υπερφυσικό. Τίποτα δεν μπορεί να την επηρεάσει ούτε και αυτό το πέρασμα των χρόνων. Αν γίνουμε δέκτες της, όλα θα αλλάξουν μονομιάς. Όποιος ανταποκριθεί θα είναι τυχερός κατά κόσμον, «ουρανοπολίτης» για τον Θεό, διότι θα εκφύγει όλα όσα πρόκειται να συμβούν στη γη.
Και επειδή οι συνετοί θέλουν νοήσει, (Δανιήλ ιβ΄ 9-10), να στρέψουμε το βλέμμα μας και μόνο αυτό φτάνει, στον ουρανό. Διότι από εκεί θα έρθει η βοήθεια και απολύτρωσή μας. Στο χέρι μας είναι να γίνει Κύριος της ζωής μας. Ας του παραχωρήσουμε την καρδιά μας. Αυτή θέλει. Γιατί όταν θρονιαστεί μέσα μας και κυριεύσει το είναι μας, τότε θα παραδοθούμε άνευ όρων (σημειοτέον: η καλύτερη παράδοση) και τότε θα νοήσουμε το μέγεθος της αγάπης Του (πλάτος - ύψος - βάθος). Ο δεσμός αυτός που είναι και ο ωραιότερος θα πάρει σάρκα και οστά και τίποτε πλέον δε θα μπορεί να μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού. (Ρωμαίους η΄ 35-39). Έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό: Είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας.Τι άλλο θέλουμε; Ας την εγκολπωθούμε για να αξιωθούμε να τον συναντήσουμε στο μεσουράνημα, γιατί θέλουμε να είμαστε η νύφη Του, η αγαπημένη Του.
Μενεξής Δημήτριος
